Μεγάλε Νίκο Χαραλάμπους...
6 Nov 2013, 12:50 p.m. Mike2323
Κύριε Νίκο Χαραλάμπους... Θα ήθελα να σας απευθύνω τον λόγο, με τιμή και δέος, όπως θα άρμοζε από ένα απλό οπαδό της Oμόνοιας, απέναντι σε μια μεγάλη δόξα του σωματείου… να κάνουμε μια κουβέντα…
Αν μου επιτρέπατε να συστηθώ… ως προς το τι μας συνδέει απέναντι στην κοινή συνισταμένη, που λέγεται ΟΜΟΝΟΙΑ.. τότε θα ήθελα να πω τα εξής: Η Ομόνοια για μένα, είναι κάποια βιώματα… είναι μια βρισιά του πατέρα στο γήπεδο… είναι η πρώτη εμπειρία στο γήπεδο… είναι η συνεύρεση με φίλους για κάποιο γεύμα όλοι μας ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΜΟΝΟΙΑ…
..Είναι και κάποια ενδόμυχα που σε στιγματίζουν… και το κρατείς βίωμα… σου διαμορφώνουν χαρακτήρα… Κοντεύω να κλείσω τα 34 μου χρονια, και θυμάμαι ανάγλυφα… πριν μια ολόκληρη 20ετία… να μπαίνω ανυποψίαστος στο σαλόνι του πατρικού μου, και να βλέπω τον πατέρα μου δακρυσμένο να παρακολουθεί με ακέραια προσοχή, κάτι στην τηλεόραση…
Απόρησα. Τι να τον συγκινούσε τόσο πολύ… τον μεγαλύτερο κυνικό άνθρωπο που τυγχάνει να γνωρίζω… πέραν από εμένα; Κύριε Νίκο Χαραλάμπους, εκείνο το βραδυ… ήσουνα καλεσμένος σε μια εκπομπή... του ΡΙΚ… έδινες κάποια συνέντευξη… δεν θυμάμαι το αντικείμενο… δεν μπορώ να θυμηθώ με πιο μιλούσατε και τι λέγατε… δεν ήταν εδώ η ουσία… Αλλα όλη η ουσία, είναι το ρίγος… η συγκίνηση που τώρα μου προκαλεί…η ανάμνηση του πατέρα μου… Να τον βλέπω να σε κοιτάζει… να συγκινείται, να παραμιλά:
“ΡΕ ΤΟ ΔΕΚΑ ΤΟ ΚΑΛΟ….”
...και σίγουρα να θυμάται… παλιές χρυσές δεκαετίες… τις οποιες εμείς… οι νεότεροι… ΠΟΤΕ ΜΑΣ δεν ευτυχήσαμε να βιώσουμε…
Ήσασταν ένας ήρωας κύριε Νίκο Χαραλάμπους… Μια δόξα, ένα μέρος του μεγαλείου…
ΠΩΣ ΟΜΩΣ μπορέσατε… να καταφέρετε… να απομυθοποιήτε έτσι τον εαυτό σας; Θέλω να ρωτήσω το γιατί.. Ακόμα πιο πολύ… θέλω να ρωτήσω… πως ακόμα το τολμάτε να το σκέφτεστε… να επαναδιεκδικήσετε αξίωμα στα διοικητικά… μετά από όλα όσα έχουν γίνει… Περασμένα ξεχασμένα μας είπατε μια φορα… Περασμένα ξεχασμένα όμως κοντεύουμε σε λίγο να πάθουμε όμως με την δόξα σας… έτσι που επιμελώς και μανιωδώς συνεχίζετε να απομυθοποιήτε τον εαυτό σας…
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ απολύτως δικαίωμα… να αξιώνετε νέο πόστο στο διοικητικό συμβούλιο της Ομόνοιας, εφόσον συμμετείχατε σε σχήμα που μας έφερε σε τόση κατρακυλα…
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ απολύτως δικαίωμα… να λέτε ότι φταίν άλλοι, και ότι δεν γνωρίζατε… Την στιγμή που ήταν Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ δουλειά σας… όταν εκλεγόσασταν στο συμβούλιο… Δουλειά κάποιου παλαίμαχου, χωρίς τεχνική κατάρτιση σε συμβούλιο, δεν είναι τίποτε άλλο από το να διαφυλάττει την αρχή “ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΜΟΝΟΙΑ” απέναντι σε εχθρούς και άσπονδους φίλους…
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ απολύτως δικαίωμα, να τάζετε πλανα που κάπου τα έχετε στο μυαλό σας άμα 5 χρονια τώρα… δεν ήσασταν υπαίτιος για καμια τροχοπέδη ενάντια σε όλη αυτή την κατρακυλα…
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ απολύτως δικαίωμα, να υπόσχεστε τώρα πλάνα, εξυγίανση, και διαφάνεια.... ΚΑΝΕΝΑ μετά από αυτά τα 5 χρονια. ΚΑΝΕΝΑ.
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ απολύτως δικαίωμα, να διαβάλλετε άλλο τον μύθο σας….
Είναι λυπηρό, κύριε Νίκο Χαραλάμπους… το τι σκέφτεται για σας σήμερα… ο ίδιος μου ο πατέρας…
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ… ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Με τιμή,
Mιχάλης Βαρνάβα.